Είναι οι μνήμες μας με τα χρώματα, με το φως δεμένες.
Σαν ευωδιές νιώθονται, σαν ασώματες παρουσίες
που περιίπτανται, εναλλασσόμενες με απουσίες
κρύες και βροχερές.
Μνήμες αγαπημένες ανθρώπων
και κατανυκτικών προσευχών που μας χαρίστηκαν
από τα ουράνια.
Κι άλλες ελαφρές αστραπές μελαγχολικών αποχαιρετισμών
που χάνονται σε μια κρύα έκταση του νου.
Ένα λαμπρό γαλάζιο οδεύει στο φως
κι η σφοδρή όρεξη να περιζωθούμε την αναβράζουσα
χαρά της άνοιξης και την ανθρώπινη φαιδρότητα
που μας ξεκουράζει και μακραίνει τον χρόνο
για να ζήσουμε την στιγμή σαν μια μικρή αιωνιότητα.