Ανδρέας

Κατόρθωσε κι έφθασε τόσα χαρισμένα έτη, παρόλη την ελαστικότητα της βεβαιότητας. Μνησίκακος των ξένων λαθών στερημένος της χαριτωμένης απλωσιάς ως ζέων σε χύτρα σκληρών ιδεών. Το απροσδόκητο αεράκι του έρωτα… Περισσότερα »Το απροσδόκητο αεράκι

Τα χελιδόνια φτερουγίζουν στις τρεις χαρισμένες διαστάσεις,χώρου χαρούμενου, ευτυχισμένα, ελισσόμενα. Χτες, σήμερα, αύριο, γεννήθηκαν, ομόρφυναν και πέθαναντα ιπτάμενα, τα νήχοντα, τα έρποντα, ο άνθρωπος, τα άνθη. Ο χρόνος ρέει αενάως… Περισσότερα »Χωροχρόνος

Φαρέτρα φωτός φέρει ο Έρως. Ερωμένη και εραστής αιωρήσεις ερώνται. Αγαπημένοι σύζυγοι φιλιούνται αενάως. Βέλη βάλουν’ βιαίως βλέμματα βλογημένα. Το κάλλος, του έρωτος χάριν, ανθεί στα φτερά της καρδιάς. Φορεί φως… Περισσότερα »Για την ημέρα της Γυναίκας του Έρωτα

Η βεβαιότητα του αιώνιου σαν τον ήλιο του μεσονυκτίου λάμπει στις αλύγιστες ψυχές αυτών που αγαπάνε τις κορυφές. Στα παλιά συναξάρια ιστορείται των αγαθών γερόντων ο βίος, λάρνακες ζωντανές και… Περισσότερα »Η αγάπη

Δεν γράφεις στίχους πάει να πει δεν ανασαίνεις του βασιλικού τη γλύκα, εγκαταλείπεις τους απελπισμένους της γης και τα παιδιά μες στην κοιλάδα της απάτης. Δεν γράφεις στίχους πάει να… Περισσότερα »Δεν γράφεις στίχους πάει να πει

Είναι η ποίηση λευτέρωμα της ύπαρξης από την ανάγκη. Μετάβαση στην βίωση μιας οντολογικής πραγματικότητας. Το άθλημα της υπέρβασης της αισθητής θέασης. (Ποιος είπε ότι η ποίηση είναι ακατόρθωτη;) Καταβύθιση… Περισσότερα »Δοκίμιο: “Λόγος για την ποίηση τέταρτος”

Οι’  παπούδες μας οι πρωτόπλαστοι, χάσανε τον Παράδεισο. Άμυαλοι και μεγάλαυχοι ταξιδέψανε’  πέρα’ ’  από’  τα’  σύνορα, χάσανε’  τον’  δρόμο’  προς’  το’  Φως. Κι όμως προτού καν Τον ζητήσουνε, βρέθηκε σιμά… Περισσότερα »Τον Παράδεισο χάσαμε, μόνο!

Μία ἡ ζωή, ἕνας ὁ θάνατος, μία ἡ Ἀνάσταση. Πεμπτουσία τῆς πείρας καὶ τῆς ἐλπίδας. Ὅλους πάνω στá½´ γῆ θέλω νá½° τοὺς φιλήσω. Καὶ τοὺς διαλάμψαντες, á¼€είποτε! Ἀνοίγω τá½´ν á¼€γκαλιά… Περισσότερα »Πεμπτουσία

Ζηλευτή ζωή είναι ο πλους στα νερά της ζωντανής αθωότητας . Κι αν έχασες του ονείρου τη ρότα δεν είναι αργά να βγεις στην πρώτη ώρα της δροσιάς. Σε αποτρέπουν… Περισσότερα »Η ρίζα

Διάβαζα σήμερα την ιστορία μιας σέκτας που περίμενε από στιγμή σε στιγμή, εδώ και πολλά χρόνια, την αναρπαγή της στα ουράνια. Δεν έγινε ποτέ! Το παρανάλωμα μιάς ιδέας που έγινε… Περισσότερα »Η αναρπαγή

Μια δίψα είναι που τυραννεί τον ποιητή και τον άγιο. Ένας κρατήρας φωτοβόλος μεθυσμένης και ξαφνικής ομορφιάς. Εξόριστος στον εαυτό του ο ποιητής αλλά κι ο άγιος στην οικουμένη. Χωρίς… Περισσότερα »Ο ποιητής και ο άγιος

Είναι οι μνήμες μας με τα χρώματα, με το φως δεμένες. Σαν ευωδιές νιώθονται, σαν ασώματες παρουσίες που περιίπτανται, εναλλασσόμενες με απουσίες κρύες και βροχερές. Μνήμες αγαπημένες ανθρώπων και κατανυκτικών… Περισσότερα »Μνήμες

Το πρώτο φως της ζωής τα μάτια της καλοσύνης. Χειροπιαστά πράγματα τρέφουν το πέρασμα στο επόμενο βήμα. Ξεπερνάς το μύχιο κακό σχίζοντας το κουκούλι της δικής σου ζωής. Με σπαραγμό… Περισσότερα »Αστραπές

Λέω να πιάσω την ποίηση με τον πρώτο ανασασμό της μέρας, καθώς μες την εκκλησιά γλυκοξυπνάει την ακοίμητη ελπίδα το οχτωήχι. Τα κτίσματα με τα ελαφρά υλικά χαίρονται ευωδιές πέρα… Περισσότερα »Επ’ αυτοφώρω

«Εκ των διαφερόντων καλλίστη αρμονία. Πάντα κατ’ έριν γίγνεται» Ηράκλειτος Διαφέρουμε μεταξύ μας κι ενίοτε κτίζουμε την αρμονία. Μα τι είναι αυτό που μας αρμόζει; Είναι ο πλούτος της ετερότητας… Περισσότερα »Καλλίστη Αρμονία

Μουσική: Μαρίνα Λίτου Ποίηση: Ανδρέας Λίτος Πιάνο: Γρηγόρης Σημαδόπουλος Τραγούδι: Χριστίνα Μαβίνη Το σταυρουδάκι το φορούσες από μικρός μέχρι που άφωνος άφησες τον κόσμο αυτόν, εσύ που ήσουν Ελληνικός, μα… Περισσότερα »Στον Κ.Π. Καβάφη

Μá½² ἕνα ἄνθος á¼€γάπης στá½´ χούφτα μου περνάω τὶς θύρες τῆς μνήμης… Ἔρημες, σκοτεινá½²ς’  ἐκκλησιá½²ς μοῦ ξυπνοῦν παλιá½²ς εá¼°κόνες κι á¼€χνοσαλεύουνε μορφá½²ς á¼€λλοτινá½²ς κι á¼€γαπημένες… Νά, ὁ χοντρούλης στρατιώτης ψάλλει… Περισσότερα »Ουτοπία

….και η χαρά σχεδόν πετώντας κατέβαινε συντροφιασμένη με την χάρη το δειλινό με της απόμακρης καμπάνας τον άναρθρο παλμό. Κι έβλεπα μιαν αρμονικότατη καμπύλη γεμάτη απ’ της αγάπης τον καημό… Περισσότερα »Στο Πήλιο

Δύσκολο το αλώνι της ζωής, καλή παραμυθία το μέστωμα μεσοδρομίς. Χωρίς λογισμό κι όνειρο…. το γένος των Ρωμηών φορτώθηκε της αλαζονείας την αίγλη, θυσίασε της λευθεριάς τον πόθο και τον… Περισσότερα »Αλαζονεία

Καλόκαρδες Κυριακá½²ς μá½² μελλοντικá½° ἐρωτήματα ποὺ εὐωδιάζουν οὐρανό. Θηλάζοντας φῶς καὶ φλόγες πιὸ πέρα á¼€πὸ τá½° στεγανά τῆς Ποίησης καὶ τá½´ν καλόχαρη φλυαρία της. Κατευοδώνουν τá½° ἐρωτήματα οá¼± εὐχá½²ς καὶ… Περισσότερα »Καλόκαρδες Κυριακές

Οι ώρες περνούν κι εμείς ξεχάσαμε το άστρο το πρωινό που έχει το όνομα Το Υπέρ. Η Ποίηση εργάζεται, απόντες οι ποιητές. Ελάτε όλοι μαζί να γράψουμε ποιήματα στην διάλεκτο… Περισσότερα »Ο τρόπος μας

Πάνω στὸ’ μακρόστενο κάρο κουβαλᾶμε τá½°’ λίγα συμπράγκαλα .Φτάσαμε μá½²’ τρένο’ á¼€πὸ’ τá½´ν Δράμα. Βροντᾶνε οá¼±’ ρόδες στὸ’ καλντερίμι. Βροντᾶνε κι οá¼±’ μπότες τῶν γερμανῶν τá½´ν σκλαβιά. Στá½°’ παιδικá½°’ μάτια’ á¼¡’ βουλγαρικá½´’ θηριωδία νωπή. Ἡ’ á¼˜γνατία μá½²’ τοὺς λιπόσαρκους φτωχοὺς διαβάτες φιλοξενεá¿–’ τá½´ν’ á¼€πελπισία ,τὸν φόβο καὶ’ τá½´ν’ á½€δύνη.… Περισσότερα »Θεσσαλονίκη Μάης 1942

Η ηχώ στο λιθόστρωτο των εναρέτων βημάτων του, πνίγηκε από τον ορυμαγδό της βαρβαρότητας. Ήταν οι μέρες που ο ήλιος φώτιζε’ με τις πιο αιώνιες ακτίνες του, ένα σώμα λαμπάδα σάρκινη… Περισσότερα »Κωνσταντίνος ΙΑ ο Παλαιολόγος

Ἡ’ συζήτηση τῆς μικρῆς’ á¼€γάπης ἄρχισε νωρὶς τὸ’ πρωὶ’ á¼χθές. Τὸ’ μεταχθές’  συμπίπτει μá½²’ τá½´ν’ á¼€γάπη Ποὺ’ θάλλει στὸ’ προαύριο. -á¼Šν’ á¼”λαβες τὸ’ μήνυμα ζῆσε τὸ’ σήμερα. Μá½´ν’ á¼€πομονώνεις τὸν φόβο’ á¼€πὸ’ τá½´ν’ á¼€γάπη, γιατί θá½°’ τοὺς μισήσεις’ á½…λους. Εἶναι παιδεία τὸ’ νόημα ποὺ’ φτερουγίζει γύρο’ á¼€πὸ’ τὸν πόνο. Ἀντικαθίσταται’ á¼¡’ Θεοφανεία’ á¼€πὸ’ λόγια; -Ξεδιπλώνεται,ξεκαθαρίζει, πορεύεται… Περισσότερα »Το νόημα

Τὸ’ á½¡ραá¿–ο γέλιο οá¼±’ φοβισμένοι τὸ’ βλέπουν’ á¼μαρτωλό. Αὐτὸ’ ξεσπᾶ’ σá½°ν φωτεινὸς χείμαρος ὑδάτινου μεγαλείου. Εἶναι’ á¼¡’ χαρá½° ποὺ’ τρέμουν οá¼±’ á¼€ρνητá½²ς , á¼€νίδεοι τῆς’ á¼ˆνάστασης. Βαρὺς’ á½’ βραχνάς τους, χωρὶς ξαστέρωμα. Ἡ’ á½¡ραιότητα τῆς καθαρῆς καρδιᾶς, á¼€ναπετᾶ’ τá½°’ á¼€ρχέγονα περιστέρια τῆς εá¼°ρήνης. Στὸ’ á½„μορφο γέλιο μυρίζει… Περισσότερα »Το γέλιο

Μá½° ποιὸς τὸ εἶπε á½…τι θá½° γίνεις ἐσὺ μόνο ἡ παντοτινá½´ á¼€γάπη. Ἀμέτρητοι εἶναι ποὺ θέλουν μοναδικότητα. Ἡ συμφωνία τοῦ á¼€πείρου εἶναι γιá½° á½…λους. Ἡ κάθε συγχορδία τῶν πλησίων ὁδεύει… Περισσότερα »Συγχορδία

Αλληλούια… στο περίγραμμα της καθημερινής μας ανάσας Αλληλούια… στα ανθρώπινα σώματα τα γεμάτα το θαύμα της ζωής. Αλληλούια… για το μυρωδάτο ψωμί και το νόστιμο σουσάμι. Αλληλούια… για το Φως… Περισσότερα »Χριστουγεννιάτικα Αλληλούια

Ξεκινήσαμε με την ομορφιά , όσους λίγους σπόρους είχαμε μέσα μας. Φύτρα φωτός που’ εκζητούσαν’ ’ ύδωρ το’ λάλον. Και στο ταξίδι μας’ ανέθαλλε’ ο σπόρος, μίσχος καλός μ’ ανθοφορία. Όμορφο κάλλος διακριτό στο χαμόγελο ,στην… Περισσότερα »Το κάλλος

Παναγία’  Παντοχαρά’  για τους αθώους, όμορφη μητερούλα για τους απλούς, ανύπαρκτη για τους σκοτισμένους. Παναγίτσα για τον Τάκη Βαρβιτσιώτη ποιητή, φιλική ζεστασιά, δροσιά για όλους. Πάντων’  Χαρά ή Παντοχαρά, του… Περισσότερα »Δεκαπενταύγουστος

Θα φάμε ψάρια εις ανάμνησιν. Θα πιούμε Φως για μεταμόρφωση, για την καλή μας την αλλοίωση. 6 Αυγούστου το Φως εξαγιάζει. Στην αμμουδιά και στα νοικοκυριά, σαρδέλλες στη θράκα ψήνουν… Περισσότερα »6 Αυγούστου