Ο χαρούμενος κόσμος της ειρηνικής καλοσύνης,
δροσιά ριγώσα υποχθόνια.
Όντες εκτελεστές του χειροπιαστού,
το πρωινό θα ναι πλούτος πρώτης φοράς ,λαμπυρίζων.
Μόνη η αγάπη σώζει από θάνατο παμψηφεί.
Ο ποιητής να μη ραθυμεί, εν σιωπή ή εν κραυγή.
Οι αγιοτικές βλαστήσεις των προσώπων,
πρασινίζουν τις εκτάσεις της καρδιάς.
Νερό και φαγητό, φως απαλό, νυστέρι ηδονικό.
Ο χορτασμός της ημέρας, έρχεται από την ανάσα της.
Ο ποιητής νυστάζει, δεν κοιμάται ποτέ.
(Από τη συλλογή “Φως στην Ογδόη”)