Τα χελιδόνια φτερουγίζουν στις τρεις χαρισμένες διαστάσεις,χώρου χαρούμενου, ευτυχισμένα, ελισσόμενα.
Χτες, σήμερα, αύριο, γεννήθηκαν, ομόρφυναν και πέθαναντα ιπτάμενα, τα νήχοντα, τα έρποντα, ο άνθρωπος, τα άνθη.
Ο χρόνος ρέει αενάως μεταμορφωτικός,πέρασμα από το μη είναι στο είναικι αναγεννάει τα κτιστά οδεύοντας προς τα έσχατα.
Το κοσμικό μυστήριο δεν συλλαμβάνεταιμε αλγεβρικές κεραίες νοητικές.
Είναι το Φως στην Ογδόη που καταυγάζει τα πάντα.
Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)