Κατηγορία: Ποίηση

Η ηχώ στο λιθόστρωτο των εναρέτων βημάτων του, πνίγηκε από τον ορυμαγδό της βαρβαρότητας. Ήταν οι μέρες που ο ήλιος φώτιζε’ με τις πιο αιώνιες ακτίνες του, ένα σώμα λαμπάδα σάρκινη στην ευθύγραμμη ιστορία. Κοινώνησε τ’ άχραντα,στην τελευταία λειτουργία της μεγάλης εκκλησιάς. Πνεύμα ευσεβές και ανώτερο “pio et excelco” είπαν ακόμη κι οι Λατίνοι στη γλώσσα…

Η συζήτηση της μικρής αγάπηςάρχισε νωρίς το πρωί εχθές. Το μεταχθές συμπίπτει με την αγάπηπου θάλλει στο προαύριο. -Αν έλαβες το μήνυμα ζήσε το σήμερα.Μην απομονώνεις τον φόβο από την αγάπη,γιατί θα τους μισήσεις όλους.Είναι παιδεία το νόημα που φτερουγίζειγύρω από τον πόνο. Αντικαθίσταται η Θεοφάνεια από λόγια;-Ξεδιπλώνεται, ξεκαθαρίζει,πορεύεται φωτίζοντας την Ιστορία.

Το ωραίο γέλιο οι φοβισμένοι το βλέπουν αμαρτωλό. Αυτό ξεσπά σαν φωτεινός χείμαρος υδάτινου μεγαλείου. Είναι η χαρά που τρέμουν οι αρνητές , ανίδεοι της Ανάστασης. Βαρύς ο βραχνάς τους,χωρίς ξαστέρωμα. Η ωραιότητα της καθαρής καρδιάς, αναπετά τα αρχέγονα περιστέρια της ειρήνης. Στο όμορφο γέλιο μυρίζει θεία η χαρά. Το αναστασιμο “Χαίρετε” ποιος το είπε…

Μα ποιος το είπε ότι θα γίνεις εσύ μόνο η παντοτινή αγάπη; Αμέτρητοι είναι που θέλουν μοναδικότητα. Η συμφωνία του απείρου είναι για όλους. Η κάθε συγχορδία των πλησίον οδεύει στην τελείωσή της. Σκεπάζει όλους η Αγάπη. Από την ποιητική συλλογή Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012) (Αδημοσίευτο)

Αλληλούια… στο περίγραμμα της καθημερινής μας ανάσας Αλληλούια… στα ανθρώπινα σώματα τα γεμάτα το θαύμα της ζωής. Αλληλούια… για το μυρωδάτο ψωμί και το νόστιμο σουσάμι. Αλληλούια… για το Φως που γλυκαίνει το μεδούλι της ύπαρξης. Αλληλούια… γιατί κάνεις εκκλησιά της αγάπης το σπίτι. Αλληλούια… γιατί γεμίζεις με δοσίματα του φτωχού τις υψωμένες χούφτες. Αλληλούια……

Ξεκινήσαμε με την ομορφιά , όσους λίγους σπόρους είχαμε μέσα μας. Φύτρα φωτός που’ εκζητούσαν’ ’ ύδωρ το’ λάλον. Και στο ταξίδι μας’ ανέθαλλε’ ο σπόρος, μίσχος καλός μ’ ανθοφορία. Όμορφο κάλλος διακριτό στο χαμόγελο ,στην παρουσία κι η έκρηξη μες στην καρποφορία, άλμα στο περισσότερο κάλλος. Είναι το τέλος ως η αρχή, νεάζoν κάλλος ,ώριμη η ομορφιά. Φωτός’ ’ κάλλος !

Παναγία’  Παντοχαρά’  για τους αθώους, όμορφη μητερούλα για τους απλούς, ανύπαρκτη για τους σκοτισμένους. Παναγίτσα για τον Τάκη Βαρβιτσιώτη ποιητή, φιλική ζεστασιά, δροσιά για όλους. Πάντων’  Χαρά ή Παντοχαρά, του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Αμήν,’ Καλοκαιρινό.

Θα φάμε ψάρια εις ανάμνησιν. Θα πιούμε Φως για μεταμόρφωση, για την καλή μας την αλλοίωση. 6 Αυγούστου το Φως εξαγιάζει. Στην αμμουδιά και στα νοικοκυριά, σαρδέλλες στη θράκα ψήνουν και κολιούς. Στις εκκλησιές τις ασπρογάλανες ο φωτεινός ΙΧΘΥΣ μεταλαμβανεται, η ζωή λαμπρύνεται,το γέλιο νοστιμίζει. Φως στο μυαλό και την καρδιά στα μάτια και το…

Πόσο γλυκά γελούσαμε, καθώς χορεύαμε μέσα στα λούλουδα της πρωτόφαντης αυγής. Κεντούσαμε με φως τη γραμμή των οριζόντων, όπου οι άγγελοι ξεπρόβαλαν’  αφρούρητοι. Κι από τα αιθέρια ψηλά, κάτω στα στενορύμια, ο εργάτης αδελφός με τον κρυμμένο του καημό αγίαζε τον ιδρώτα’  στην διάλεκτο του Μάη. Κι εμείς, οι θεωρητικοί, ζωγραφίζαμε περίτεχνα και με ποιητική…

Καλή Ανάσταση λέμε με παράτολμη ελπίδα. Αιφνίδια ώθηση μέσα στη ζάλη της τύρβης των προσώπων. Η μία μετά την άλλη οι αποτεφρωμένες πράξεις. Οι καταδυόμενες τραγικές κραυγές. Προσευχές υπέρ των βασανιζομένων. Οχι πιά Αίαντες γαιόπληκτοι,φρόνιμοι όφεις. Ανανεούμενες αναχωρήσεις,απογειώσεις από την αιχμαλωσία. Ζητιανεύω μόνο προσδοκίες για την αέναη πορεία. Νέφος νοερό οι αναστάσεις για το επιούσιο…

Θα γράψω ένα εμβατήριο, να τραγουδούν στις πορείες τους οι επαναστάτες. Να λάμπουν τα πρόσωπα “ως εν εκστάσει” και να ηχούν ενθουσιαστικές οι φωνές, παράφορες, ορμητικές, με ιερή μανία. Πολύ τους αγαπώ τους επαναστάτες, πριν νικήσει η επανάσταση! Είναι φωτοφόροι. Μετά κολυμπούν στον ζόφο της εξουσίας. (Από τη συλλογή “Φως στην ογδόη”)

Λάβε τρεις στίχους ευλαβικούς Προ του γεύματος Και άνω θρώσκων ρούφηξε τους εγκαρδίως. Ψήσε εις τα κάρβουνα ως εύθυμος βουκόλος πολλαπλασίους ήχους αυλού και χόρεψε τους με σύζυγον. Ζωή εστί «βρώσις και πόσις» μετ’ Ευχαριστίας. Μαγείρεψε όσπρια και λάχανα με μυρωδικά της ποίησης. Πιές οίνον Αναστάσιμον και γιασεμί της χαρμολύπης και βάδιζε ελπίζων. (Αδημοσίευτο)

Ευχές σε χάι-κου, 5-7-5 συλλαβές. Ο Θεάνθρωπος κατέρχεται φωτεινός, Χριστός ο Σωτήρ. Καθώς φωτίζει η χαρά, χαράματα ντύνει τη ζωή. Χριστός γεννάται! Δοξάστε ειρηνικά την θέωσή μας. Ο Λόγος φιλεί όλο το ανθρώπινο γένος επί γης. Τα Χριστούγεννα, με τρυφερή αγάπη στον διπλανό μου. Φίλιον φιλί στα φύλλα της καρδιάς φιλεί ο φίλος. (Αδημοσίευτα)

Μας μάζεψαν οι πολιτικοί ως ψηφοσυλλέκτες. Κεράστηκε κόκκινο κρασί, που χρωμάτισε τα ωχρά μάγουλα της όμορφης φίλης, σαν ερύθημα ντροπής για τις ανοησίες τους. Ο προγάστωρ ο νεώτερος ήταν φανατικός με την ασκητική των δημοσίων εξόδων για το καλό μας ,βέβαια. Η μεγαλαυχία και η παχυσαρκία σφράγισαν την δεξίωση με επιτυχία.

Νέα γλυπτά. Αέρινα. 5-7-5 Ήλιος γραμμένος/ Στον ιερό ουρανό/ Ο ζωοδότης. Για μία στιγμή/ άρπαξα την λάμψη σου/ Πρόσωπο χαράς. Λευκές προθέσεις/ Ξυπνητές την αυγή/ Δείχνουν την δύση. Όταν οι γέροι/ ανθίζουν χαρά/ αγκάλιασέ τους. Άναψε χαράς/ Στα λευκά πεταλα σου/ Αστραφτερό φως. Κάνε το πρώτο/ άνθος ανοιξιάτικης/ αιώρας, λευκό. Ο καπνός ρίχνει/ τον αργό…

I shall write a march for the revolutionaries to sing all along their way, with faces shining like in an ecstacy and the voices sounding enthusiastic, furious, violent, with sacred mania. I adore revolutionaries, they are luminous, before the victory of the revolution. After that they are swimming in the gloom of authority. (25 selected…

Sweet the light of afternoon falls on the gulf of Thessaloniki giving meaning to the ever moving waves born together with my memories. Their whispers are spread all over accompanying the old angels moved away from the temple of a Byzantine church. And as the first evening makes me wet with tears and sighs from…

Quiver of Light bears Eros. Mistress and lover love swinging. Beloved spouses kiss each other perpetually. Arrows fire fiercely blessed glances. The beauty, as a favour to Eros, blossoms on the feathers of heart. Eros wears Light, being vigorous in adolescent eyes. Lovers’ ears listen gladly the soundless flute music of desire. The sweetest gateau…

O Aρχάγγελος φωτοδείκτης της υπέρλογης διάβασης. Εικονισματάκι κι αυτός του πρώτου Φωτός φεγγίζει χαρούμενα στις αρχές του Απρίλη. Σταγόνα τη σταγόνα πέφτει το Φως στους οικούντας την πλάση. Κι είναι τούτο μαρτύριο και χαρά της Ανάστασης.

Όχι για την ανύπαρκτη ισότητα, τέτοιες έχουν γίνει πολλές, εγκληματικές. Μήτε για την σεξουαλική απελευθέρωση, αυτή σκλάβωσε την ύπαρξη στη φθορά. Όχι για την κατανάλωση, που κατάντησε αέναη θυσία στην ψεύτικη ανάγκη. Ούτε για την αιώνια πείνα του ψωμιού, αυτή δεν ξεφεύγει από την απληστία των πλουσίων. Επανάσταση, τέτοια που να μην καταγράφει κέρδη ιδιοτελή…

Στον καιρό της όμορφης εφηβείας, έρχεται αναπαλλόμενος και ωραίος, με διαφανή ματιά κι όνειρα, ο γιος του ονειρεμένου ποιητή. Ρεαλιστής στην παιδική φαντασία. στης πρόσκειρης αλκής τη δίνη. Σφύζει ζωή η θαλούσα ραχοκοκαλιά, κι η όψη με τη χτενισιά τ΄ανέμου. Με τους χιτώνες της χαράς και της αγάπης, π΄ανεμίζουν στους γαλάζιους ουρανούς, τον ήλιο στο…

Το πρωί,το μεσημέρι,το βράδυ στη ροή της σύντομης ζωής μες στις αμέτρητες στιγμές της, μη φεύγεις ,να έρχεσαι! Η αίγλη σου ν` αγγίζει τη δική μου, να μου προσφέρεται ο ήλιος και η αγάπη σου ν` ανοίγεται. Η παρουσία σου ας είναι ζώσα μνήμη, ξεφάντωμα χαράς. Να έρχεσαι! Όπως η βροχή της άνοιξης ως το…

Η’  ωραία κόρη Μαρίνα έπαιζε κλειδοκύμβαλο, αλλά στα τύμπανα των όντων δεν έφτανε κανείς ήχος. Η ωραία μουσική ήταν οι κινήσεις των απαλών παρθένων χεριών, των σπινθηροβόλων οφθαλμών και της καστανής κόμης που ανέμιζε απ΄το φωτεινό θαλασσινό αεράκι καθώς στα χείλη της άνθιζε η μακαριότητα των ουρανών. (Από τη συλλογή “Φωτορροές”)

Ο χαρούμενος κόσμος της ειρηνικής καλοσύνης, δροσιά ριγώσα υποχθόνια. Όντες εκτελεστές του χειροπιαστού, το πρωινό θα ναι πλούτος πρώτης φοράς ,λαμπυρίζων. Μόνη η αγάπη σώζει από θάνατο παμψηφεί. Ο ποιητής να μη ραθυμεί, εν σιωπή ή εν κραυγή. Οι αγιοτικές βλαστήσεις των προσώπων, πρασινίζουν τις εκτάσεις της καρδιάς. Νερό και φαγητό, φως απαλό, νυστέρι ηδονικό.…

Σαν τα όνειρα στον ύπνο τους συμπαθή, ειρηνικά. Της ζωής αποτυπώματα, της ξυπνητής προσευχής’  εκμαγεία. Κι η ανάσα μυρόεσσα ξεχείλισμα υγείας ευλογημένης . Με την στοργή της μάνας και την αντρίκια τρυφεράδα του πατέρα.. Έτσι η χαρίεσσα κόρη μου και η ζεστή στοιβαρότητα του γιού μου. (Αδημοσίευτο)

Η κόρη μου πίνει αφεψήματα βοτάνων βραστάρια και αρωματικούς καφέδες. Εγώ για πολλά χρόνια έπινα την Ιαματική σε τεράστια δισκοπότηρα. Τώρα που οι άνθρωποι δεν μ` έχουν ανάγκη το γύρισα στα αιθέρια της Μουσικής, της Ποίησης τα φωτεινά μεθυστικά ποτά. Κάθε καινούργια χρονιά μαζί με τις ευλογίες ο Θεός βάζει την Άνοιξη να γεννήσει λουλουδένιες…

Θα πάρω τις πράξεις, τα αισθήματα πάνω στ’ άγιο αλώνι του Ήλιου. και τις μικρές-μικρές πονηριές μου κι όλες θα τις στοιχίσω στις δίκαιες ευθείες του Ήλιου. Θ’’ αρχίσω απ’ την πρώτη ώρα του κύκλου και θα τις τεντώσω μέχρι το κέντρο της πυρκαγιάς. Όχι! ’ Έτσι’ θ’ αποστεωθούν! Καλύτερα να τις βάλω να χορεύουν σαν φωτεινές νοητές…

Σ’ αγαπώ και σένα και’  την αναμάρτητή σου έπαρση. Τόσο μεγάλη κι ενιαία η θέα του προσώπου σου. Αγνάντια στο μυστικό πνεύμα σου. Δίδαξε μου την διάκριση της ασύλληπτης ουσίας Την αστραπη της χορταστικής χαράς Κι ας είναι ασέβεια η απουσία των σωμάτων Kαι η ροή των κτιστών αισθήσεων. Είμαι σεβαστής της ιερής ύλης. Όπως…