Κατόρθωσε κι έφθασε τόσα χαρισμένα έτη, παρόλη την ελαστικότητα της βεβαιότητας. Μνησίκακος των ξένων λαθών στερημένος της χαριτωμένης απλωσιάς ως ζέων σε χύτρα σκληρών ιδεών.… Περισσότερα »Το απροσδόκητο αεράκι

Μια πληγή σε τρυφερή καρδιά που χαμογελάει σ’ όλους είναι η πατρίδα. Γαλανό κύμα είναι τ’ όνειρό της, που μας αγκαλιάζει με αφρούς και δοξαστικές… Περισσότερα »Για την πατρίδα

Τα χελιδόνια φτερουγίζουν στις τρεις χαρισμένες διαστάσεις,χώρου χαρούμενου, ευτυχισμένα, ελισσόμενα. Χτες, σήμερα, αύριο, γεννήθηκαν, ομόρφυναν και πέθαναντα ιπτάμενα, τα νήχοντα, τα έρποντα, ο άνθρωπος, τα… Περισσότερα »Χωροχρόνος

Απέχω από την εξουσία!Τώρα τρία πράγματα μ’ ευλογούν.Το φως που φωτίζει τα μύχια έγκατακαι ανθίζει το σιντριβάνι της χαράς.Το αεράκι της ελευθερίας της ύπαρξης.Ο έρωτας… Περισσότερα »Το ξόανο

Ες Αεί στο όνειρό μου,το τέλειο ταξίδι!Να είναι λαμπρά κλιμακωτό,με αιφνίδιες παρουσίες ψυχών,χαρούμενα αιωρούμενα πουλιά. Οι κόρες των οφθαλμών μου ολάνοικτεςκι η μυδρίαση να αντικρίζει… Περισσότερα »Το Ταξίδι

Η χαρά είναι στην απέναντι όχθη!Μας χωρίζει συνήθως η αδιαφορίαή μερικές φορές άνυσμα μίσους,το δηλητηριώδες αυτό βέλος.Η διαστρέβλωση της επίπεδης αυλής μας’ γεννά τριβόλους ευθύβολους. Καλλιεργούμε… Περισσότερα »Η απέναντι όχθη

Τα στίγματα φθοράς στο σώμαρίχνουν άγκυρες μελαγχολίαςσε όσους πιστεύουν στην αιώνια άνοιξη.Γι’ άλλους καμπανούλες είναι φιλικές για τον όρθρο.Να βγεις μισός έξω από το όνειροκαι… Περισσότερα »Τα στίγματα

Τα έσχατα ζητήματα της γλυκιάς αθανασίας στο φως το κρύφιο λάμπουν σα γαλαξίες. Η επανάσταση του πνεύματος στην προσωπική ζήση φέρνει το τελευταίο άγγιγμα της… Περισσότερα »Τα έσχατα

Συνέντευξη του Ανδρέα Λίτου στο περιοδικό “Κέφαλος”, το λογοτεχνικό περιοδικό της Κεφαλλονιάς.Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;Λογοτεχνία είναι… Περισσότερα »Συνέντευξη Α. Λίτου στο περιοδικό “Κέφαλος”

Φαρέτρα φωτός φέρει ο Έρως. Ερωμένη και εραστής αιωρήσεις ερώνται. Αγαπημένοι σύζυγοι φιλιούνται αενάως. Βέλη βάλουν’ βιαίως βλέμματα βλογημένα. Το κάλλος, του έρωτος χάριν, ανθεί στα… Περισσότερα »Για την ημέρα της Γυναίκας του Έρωτα

Η βεβαιότητα του αιώνιου σαν τον ήλιο του μεσονυκτίου λάμπει στις αλύγιστες ψυχές αυτών που αγαπάνε τις κορυφές. Στα παλιά συναξάρια ιστορείται των αγαθών γερόντων… Περισσότερα »Η αγάπη

Δεν γράφεις στίχους πάει να πει δεν ανασαίνεις του βασιλικού τη γλύκα, εγκαταλείπεις τους απελπισμένους της γης και τα παιδιά μες στην κοιλάδα της απάτης.… Περισσότερα »Δεν γράφεις στίχους πάει να πει

Είναι η ποίηση λευτέρωμα της ύπαρξης από την ανάγκη. Μετάβαση στην βίωση μιας οντολογικής πραγματικότητας. Το άθλημα της υπέρβασης της αισθητής θέασης. (Ποιος είπε ότι… Περισσότερα »Δοκίμιο: “Λόγος για την ποίηση τέταρτος”

Οι’  παπούδες μας οι πρωτόπλαστοι, χάσανε τον Παράδεισο. Άμυαλοι και μεγάλαυχοι ταξιδέψανε’  πέρα’ ’  από’  τα’  σύνορα, χάσανε’  τον’  δρόμο’  προς’  το’  Φως. Κι όμως προτού… Περισσότερα »Τον Παράδεισο χάσαμε, μόνο!

Μία ἡ ζωή, ἕνας ὁ θάνατος, μία ἡ Ἀνάσταση. Πεμπτουσία τῆς πείρας καὶ τῆς ἐλπίδας. Ὅλους πάνω στá½´ γῆ θέλω νá½° τοὺς φιλήσω. Καὶ τοὺς… Περισσότερα »Πεμπτουσία

Ζηλευτή ζωή είναι ο πλους στα νερά της ζωντανής αθωότητας . Κι αν έχασες του ονείρου τη ρότα δεν είναι αργά να βγεις στην πρώτη… Περισσότερα »Η ρίζα

Διάβαζα σήμερα την ιστορία μιας σέκτας που περίμενε από στιγμή σε στιγμή, εδώ και πολλά χρόνια, την αναρπαγή της στα ουράνια. Δεν έγινε ποτέ! Το… Περισσότερα »Η αναρπαγή

Μια δίψα είναι που τυραννεί τον ποιητή και τον άγιο. Ένας κρατήρας φωτοβόλος μεθυσμένης και ξαφνικής ομορφιάς. Εξόριστος στον εαυτό του ο ποιητής αλλά κι… Περισσότερα »Ο ποιητής και ο άγιος

Είναι οι μνήμες μας με τα χρώματα, με το φως δεμένες. Σαν ευωδιές νιώθονται, σαν ασώματες παρουσίες που περιίπτανται, εναλλασσόμενες με απουσίες κρύες και βροχερές.… Περισσότερα »Μνήμες

Το πρώτο φως της ζωής τα μάτια της καλοσύνης. Χειροπιαστά πράγματα τρέφουν το πέρασμα στο επόμενο βήμα. Ξεπερνάς το μύχιο κακό σχίζοντας το κουκούλι της… Περισσότερα »Αστραπές

Λέω να πιάσω την ποίηση με τον πρώτο ανασασμό της μέρας, καθώς μες την εκκλησιά γλυκοξυπνάει την ακοίμητη ελπίδα το οχτωήχι. Τα κτίσματα με τα… Περισσότερα »Επ’ αυτοφώρω

«Εκ των διαφερόντων καλλίστη αρμονία. Πάντα κατ’ έριν γίγνεται» Ηράκλειτος Διαφέρουμε μεταξύ μας κι ενίοτε κτίζουμε την αρμονία. Μα τι είναι αυτό που μας αρμόζει;… Περισσότερα »Καλλίστη Αρμονία

Μουσική: Μαρίνα Λίτου Ποίηση: Ανδρέας Λίτος Πιάνο: Γρηγόρης Σημαδόπουλος Τραγούδι: Χριστίνα Μαβίνη Το σταυρουδάκι το φορούσες από μικρός μέχρι που άφωνος άφησες τον κόσμο αυτόν,… Περισσότερα »Στον Κ.Π. Καβάφη

Μá½² ἕνα ἄνθος á¼€γάπης στá½´ χούφτα μου περνάω τὶς θύρες τῆς μνήμης… Ἔρημες, σκοτεινá½²ς’  ἐκκλησιá½²ς μοῦ ξυπνοῦν παλιá½²ς εá¼°κόνες κι á¼€χνοσαλεύουνε μορφá½²ς á¼€λλοτινá½²ς κι á¼€γαπημένες…… Περισσότερα »Ουτοπία

….και η χαρά σχεδόν πετώντας κατέβαινε συντροφιασμένη με την χάρη το δειλινό με της απόμακρης καμπάνας τον άναρθρο παλμό. Κι έβλεπα μιαν αρμονικότατη καμπύλη γεμάτη… Περισσότερα »Στο Πήλιο

Δύσκολο το αλώνι της ζωής, καλή παραμυθία το μέστωμα μεσοδρομίς. Χωρίς λογισμό κι όνειρο…. το γένος των Ρωμηών φορτώθηκε της αλαζονείας την αίγλη, θυσίασε της… Περισσότερα »Αλαζονεία

Καλόκαρδες Κυριακá½²ς μá½² μελλοντικá½° ἐρωτήματα ποὺ εὐωδιάζουν οὐρανό. Θηλάζοντας φῶς καὶ φλόγες πιὸ πέρα á¼€πὸ τá½° στεγανά τῆς Ποίησης καὶ τá½´ν καλόχαρη φλυαρία της. Κατευοδώνουν… Περισσότερα »Καλόκαρδες Κυριακές

Οι ώρες περνούν κι εμείς ξεχάσαμε το άστρο το πρωινό που έχει το όνομα Το Υπέρ. Η Ποίηση εργάζεται, απόντες οι ποιητές. Ελάτε όλοι μαζί… Περισσότερα »Ο τρόπος μας

Πάνω στὸ’ μακρόστενο κάρο κουβαλᾶμε τá½°’ λίγα συμπράγκαλα .Φτάσαμε μá½²’ τρένο’ á¼€πὸ’ τá½´ν Δράμα. Βροντᾶνε οá¼±’ ρόδες στὸ’ καλντερίμι. Βροντᾶνε κι οá¼±’ μπότες τῶν γερμανῶν τá½´ν σκλαβιά. Στá½°’ παιδικá½°’ μάτια’ á¼¡’ βουλγαρικá½´’ θηριωδία νωπή. Ἡ’ á¼˜γνατία μá½²’ τοὺς λιπόσαρκους φτωχοὺς… Περισσότερα »Θεσσαλονίκη Μάης 1942